به نقل از «ایران اکونومیست»

سانچس: حمله کردن در جام جهانی یعنی خودکشی

تاریخ انتشار: ۱۰ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۳۱۴۵۰۷

سرمربی اسپانیایی قطر به ارزیابی از وضعیت میزبان جام جهانی پرداخت و عنوان کرد حمله کردن برای قطر در این جام یعنی خودکشی.

به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از مارکا، با نزدیک شدن به جام جهانی ۲۰۲۲، خیلی‌ها به دنبال این هستند تا ببینند قطر میزبان در اولین تجربه خود در جام جهانی چه عملکردی خواهد داشت. قطر ۱۲ سال را صرف آماده شدن برای میزبانی این دوره از رقابت‌ها کرده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این مربی اسپانیایی که در سال ۲۰۰۶ از آکادمی جوانان بارسلونا بیرون آمد، قطر را که در رده ۵۰ رده بندی فیفا قرار داشت، به تاریخی‌ترین نقطه عطف خود رساند که  قهرمانی در جام ملت‌های آسیا در سال ۲۰۱۹ بود.

 

جام جهانی ۱۹ روز دیگر با بازی شما مقابل اکوادور آغاز می شود. آیا منتظر سوت داور هستید؟

ما سال‌ها کار کرده‌ایم و اکنون جام جهانی بسیار نزدیک است و مشتاقانه منتظر آن روز هستیم. اما این روزهای باقی‌مانده نیز برای تکمیل آماده‌سازی تیم مهم است.

چگونه با فشار اضافی میزبان بودن کنار می‌آیید؟

ما برنامه آماده‌سازی خوبی داشته‌ایم. البته ما کشور کوچکی هستیم با بازیکنانی که در قطر و در یک لیگ کوچک بازی می‌کنند. جام طلایی و کوپا آمریکا و هم‌چنین بازی‌های دوستانه ما را آماده کرده است. این اولین حضور ما در جام جهانی است و انتظارات زیادی وجود دارد که سخت است اما این تجربه به بازیکنان قطر کمک خواهد کرد. ما کشور بسیار کوچکی هستیم، کم‌تر از یک میلیون نفر و هرگز در جام جهانی بازی نکرده‌ایم. اکوادور، سنگال و هلند بازی کرده‌اند. بازیکنان ما در لیگ قطر بازی می‌کنند که در حال قوی‌تر شدن است اما با لیگ‌های برتر دنیا فاصله دارد. ما با تیم‌هایی روبه‌رو خواهیم شد که به فینال یک جام جهانی رسیده‌اند، قهرمان آفریقا هستند و بسیاری از بازیکنان خوب جهان را دارند. در سال ۲۰۱۹ خیلی سخت بود که فکر کنیم قطر می‌تواند قهرمان جام ملت‌های آسیا شود و ما آن را بردیم. بدیهی است که من در مورد قهرمانی قطر در جام جهانی صحبت نمی‌کنم اما می‌خواهیم نمایش خوبی داشته باشیم. این فوتبال است و شما هرگز نمی‌دانید چه اتفاقی می‌تواند بیفتد.

مهم‌ترین نقاط قوت قطر چیست؟

در این سطح تفاوت‌های فیزیکی زیادی با سایر تیم‌ها وجود دارد. ما بازیکنان با استعدادی داریم، سعی می‌کنیم به عنوان یک تیم واحد بازی کنیم و در ضد حمله می‌توانیم خطرناک باشیم. وقتی توپ را در اختیار داریم، سعی می‌کنیم مدیریت کنیم اگرچه می‌دانیم. که در مقابل حریفان در این سطح حمله کردن بسیار دشوار است و به نوعی خودکشی است. ما سعی می‌کنیم از نظر دفاعی فشرده و پرتعداد باشیم.  

شما با اکوادور، سنگال و در نهایت هلند هم‌گروه هستید. نظر شما چیست؟

ما در یک گروه بسیار دشوار قرار گرفته‌ایم. این گروه برای قطر بسیار سخت است. اکوادور برای بسیاری از تیم‌ها ناشناخته است. آن‌ها نسل جدیدی از بازیکنان دارند و یک تیم بسیار خوب دارند.

۱۶ سال است که در قطر زندگی می‌کنید، انتظار دارید چه جوی در جام جهانی وجود داشته باشد؟ به هوادارانی که می‌روند چه می‌گویید؟

جو فوتبالی وجود دارد. من به آن‌ها می‌گویم از جام جهانی و قطر لذت ببرند. بیش‌تر هواداران قرار است با یک کشور جدید آشنا شوند. خیلی وقت‌ها مردم با پیش داوری قضاوت می‌کنند اما امیدوارم وقتی مردم می‌آیند واقعیت کشور را ببینند و احساس راحتی کنند. قطری‌ها بسیار صمیمی هستند و این موضوع را خواهید دید.

مدعی‌های قهرمانی شما برای قهرمانی در جام جهانی چه تیم‌هایی هستند؟

من تیم‌های بسیار قوی زیادی می‌بینم. برزیل همیشه مدعی است. آرژانتین هم مدعی است. اسپانیا مثل همیشه تیم قدری است و من ایده‌های فوتبالی لوییس انریکه را خیلی دوست دارم. 

 

منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: فلیکس سانچس ، تیم ملی فوتبال قطر ، جام جهانی ۲۰۲۲ قطر

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: تیم ملی فوتبال قطر جام جهانی ۲۰۲۲ قطر جام جهانی تیم ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۳۱۴۵۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

روند افزایشی خودکشی از 1388 تا 1401

خودکشی، امری عمومی در جوامع انسانی است. از این رو، می‌توان آن را هم در تمام جوامع و هم در دوره‌های گوناگون تاریخی سراغ گرفت. هر چند خودکشی با عوامل محیطی و اجتماعی ارتباطی تنگاتنگ دارد، اما همیشه و در هر شرایطی به عنوان مسأله اجتماعی بروز پیدا نمی‌کند. آن چه که خودکشی را در سطح مسأله اجتماعی بازنمایی می‌کند، از یک سو نرخ خودکشی و از سوی دیگر احساس عمومی نسبت رواج آن و نیز تمایل به خودکشی است. نرخ خودکشی هر چند خود را در آمارها نشان می‌دهد، اما در مواجهه با مصادیق خودکشی، فهم عامه نیز درکی از رسیدن تعدد خودکشی به مرزهای نوعی از ترس اجتماعی دارد؛ چرا که خودکشی در شرایط آنومیک و بحرانی، پدیده‌ای سرایتی است و با گسترش و تنوع آن، افراد مستعد را به خود مشغول می‌کند.

-اگر فضای اجتماعی تقویت کننده این تمایل و احساس باشد، خودکشی مانند یک ویروس ذهنی، افراد بسیاری را با خود درگیر می‌کند. خودسوزی زنان ایلامی نمونه بارز این سرایت‌پذیری است. خودکشی پزشکان نیز از این نوع است؛ وقتی پزشکی که از نظر ما دارای شغلی با منزلت اجتماعی بالایی است و به نظر موفق می‌آید، به عنوان فردی اثرگذار بر محیط خود نقش‌آفرینی می‌کند، دست به خودکشی می‌زند، دیگر پزشکان را به عنوان راهی برای رهایی از فشارهای محیطی به اندیشه وامی‌دارد. این که در مدت کوتاهی، جامعه با خودکشی افرادی مواجه شده که پیش از آن یا در این باره خبری نمی‌شنید و یا چنان نادر بود که شاخک‌های فهم عامه نسبت به آن به عنوان موضوعی متفاوت حساس نمی‌شد، واجد اهمیت است. 20 خودکشی موفق پزشکان در سال گذشته، عدد کوچکی نیست که بتوان به سادگی از کنار آن گذشت. خودکشی کارگران در محل کار خود از طریق حلق آویز و یا خودسوزی که سال گذشته موارد متعددی گزارش شد، از این زمره است که می‌تواند به راحتی به دیگرانی که آن شرایط را دارند، سرایت کند.

وقتی به خودکشی به عنوان پدیده اجتماعی نگاه می‌کنیم، باید آمار آن و روند تحولات آن را مورد توجه قرار دهیم. متأسفانه آمار خودکشی در ایران چندان دقیق نیست. سابقه گردآوری منظم آمار خودکشی در ایران چندان طولانی نیست و ما اطلاعات دقیقی از آمار خودکشی دهه‌های گذشته را یا نداریم و یا دقیق نداریم. به عنوان مثال، آمار ثبتی مشخصی از خودکشی پیش از انقلاب و دو دهه اول پس از پیروزی انقلاب اسلامی نداریم. در حال حاضر نیز بین آمار انتشار یافته از سوی مرکز آمار ایران در سالنامه‌های آماری که عمدتا متکی به آمار نیروی انتظامی است با آمار پزشکی قانونی تفاوت وجود دارد که قابل توجیه است(اولی مربوط به خودکشی در صحنه وقوع خودکشی و دومی مربوط به نتیجه خودکشی پس از رساندن فرد به بیمارستان و عدم موفقیت درمان در مورد تعدادی دیگر می‌شود)، اما انتشار دوگانه آن می‌تواند موجب خطای توصیف و تحلیل پدیده خودکشی شود.

به عنوان مثال داده‌های سالنامه آماری مرکز آمار ایران طی سال‌های 1380 تا 1391 نشان می‌دهد که 27168 نفر بر اثر خودکشی فوت شده بودند. این در حالی است که براساس آمار سازمان پزشکی قانونی کشور فوت‌شدگان ناشی از خودکشی در این دوره 38691 نفر بود که حدود 11523 نفر بیشتر از مرکز آمار ایران است. به هر صورت باید در نظر داشته باشیم که آمار موجود در ایران، حداقلی است و واقعیت تعداد خودکشی بیش از تعدادی است که اعلام می‌شود؛ چرا که باید در نظر گرفت که ما در ایران با نوعی از پنهان کاری در بیان خودکشی در برخی از لایه‌های اجتماعی به خاطر انگ خودکشی مواجه هستیم، و یا حتی نگاه امنیتی به خودکشی در بین برخی افراد و سازمان‌ها می‌تواند در انتشار آمار خودکشی سهم داشته باشد. با این حال، بر اساس آمار منتشر شده که وضعیت حداقلی را به نمایش می‌گذارد، میزان و روند خودکشی در ایران، قابل تأمل است و نیازمند توجه خاص به شرایطی که در حال تشدید خودکشی در ایران است.

اطلاعات آماری مربوط به خودکشی در سال گذشته(1402) هنوز منتشر نشده است، اما در سال 1401 بنا به گفته رییس مرکز مشاوره دانشگاه علوم پزشکی ایران بیش از 6 هزار نفر بر اثر خودکشی فوت کرده‌اند که به نظر می‌رسد در سال 1402 افزایش قابل ملاحظه‌ای داشته است. تعداد خودکشی منجر به فوت در سال 1400 از سوی نیروی انتظامی 5085 نفر بیان شد که در سال 1401 حداقل 18 درصد رشد داشته است. اگر سال 95 را برای مقایسه در نظر بگیریم، تعداد خودکشی منجر به مرگ در ایران حدود 59 درصد رشد داشته است. این میزان رشد، نشان می‌دهد که نمی‌توان مدعی بود رشد خودکشی تابعی از رشد جمعیت است؛ چرا که جمعیت ایران طی این 7 سال، 59 درصد رشد نداشته است. رشد جمعیت ایران در سال 1401 در مقایسه با سال 95 حدود 9.5 درصد می‌شود؛ بنابر این، درصد رشد خودکشی در ایران طی این مدت حدود 6.2 برابر درصد رشد جمعیت بوده است. پس باید علل افزایش میزان خودکشی را جای دیگری جستجو کنیم.

از زوایه‌ای دیگر به آمار خودکشی در ایران نگاهی بیاندازیم. نرخ خودکشی موفق که بر مبنای 100 هزار نفر محاسبه می‌شود در سال 1401 بنا به گفته رییس مرکز مشاوره دانشگاه علوم پزشکی ایران به 7.4 نفر رسید. کافی است بدانیم نرخ خودکشی در سال 1388 حدود 4.1 نفر بود؛ یعنی طی 14 سال اخیر بر نرخ خودکشی 3.3 نفر افزوده شده است. به عبارتی، نرخ خودکشی در دو دهه اخیر رو به فزونی بوده است و در مقایسه با سال 88 فاصله اندکی تا دو برابر شدن دارد. این در صورتی است که نرخ اقدام به خودکشی در اوایل دهه 60 حدود 1.3 بود؛ که قطعا نرخ خودکشی‌های موفق در آن سال بسیار کمتر از این میزان است. با توجه به این که به ازای هر خودکشی موفق بین 20 تا 30 برابر اقدام به خودکشی داریم، احتمالا در سال 1401 بین 120 تا 180 هزار اقدام به خودکشی داشتیم.

حال اگر حد وسط این دو را در نظر بگیریم بر حسب 150 هزار اقدام به خودکشی، نرخ اقدام به خودکشی 176.5 خواهد بود؛ یعنی در سال 1401 از هر 100 هزار نفر 176.5 نفر اقدام به خودکشی کرده‌اند که در مقایسه با ابتدای دهه 60 نرخ اقدام به خودکشی حدود 135 برابر شده است. این افزایش عجیب، ناشی از شرایط کلان حاکم بر جامعه ایران و سیر تحولات آن در چند دهه گذشته است. باید توجه داشت که انباشت مسائل در شرایط کنونی به‌ویژه چند سال اخیر، به شرایط فوق هشدار رسیده و ضروری است نهادهای مسئول نسبت به آن توجه ویژه داشته باشند. این توجه نه در تقویت فعالیت‌های مددکاری مانند اورژانس 123 ـ که البته در جای خود بسیار مهم است ـ بلکه به تغییر رویه‌هایی معطوف است که جامعه ایرانی را با بحران گذران زندگی و فرایند کاهش شأن انسانی افراد در موقعیت‌های پایدار و بازتولیدشونده توهین و تحقیر و تبعیض، و نادیده گرفتن حقوق شهروندی و حق فردیت مواجه کرده است.

نرخ خودکشی موفق در ایران از سال 1388 تا 1401(به ازای 100 هزار نفر)

بیشتر بخوانید:

216216

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901656